човечки (прид.) - нога (имн.)

Во претходниот ден на ова место инженер Александар беше откопал мраморно стапало од човечка нога, па сега, нестрпливи да дознаат понатаму, зафатени од истражувачката треска, сите копаа со мисла: ќе успеат ли да го пронајдат и телото од скршеното стапало.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дрвјата и грмушките беа густи и диви, тревата висока, да не речам колку нас, и таа сета задивена како човечка нога да не стапнала со векови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Калк аша, једилер бу ќопеклер бизе анани... ана! ) Толе изрипа од стената и се спушти надолу, белким ќе може да го јавне барем овој што вика тука пред него, но од големиот дим го изгуби од очи, та дури по некоја минута можеше да слушне тропање од човечки нозе што бегаа долу долот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Видов едно куче со човечка нога в уста.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Здив Ух, ухни, воздивни, гукни, така се раѓа Зборот кога влегуваш во телото на новороденчето со првиот плач, единствениот на којшто му се радуваме - па те нарекуваме Живот кога се враќаш онаму кајшто човечка нога не стапнува - па те нарекуваме Душа напатена како вечност кога копнееш, до последен здив по белата пена во којашто се топиш од сласт, и исчезнуваш Ух, ухни вдахновено, така се раѓа Песната!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Се гледаше дека тој дел од паркот никој не го уредува и не го негува, туку дека ѝ е препуштен на природата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не малку пати, кога минуваше со козите крај ридот на Калето, козите бргу како по некој оживеан инстинкт што им го должеле сигурно на своите далечни диви козји предци неприкосновени господари на стрмните балкански планини се искачуваа по карпестите засенчени стрмнини на ридот до кои не можеше да стапи човечка нога...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)