широк (прид.) - булевар (имн.)

Тротоарот на широкиот булевар е влажен од попладневниот дожд.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Одејќи долж широкиот булевар, на правливиот тротоар окупиран од паркирани автомобили забележав: бабичка си фатила свое ќоше и продава врзопчиња чај наредени на картонска кутија. Ги загледав чаевите.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Старите си ги имаа своите свратилишта, младите си наоѓаа нови - и тие воопшто не се ни поклопуваа нути пак се вкрстуваа во сплетот на мрежата од широки булевари и тесни улички, во кои можеа да се раѓаат, да растат и да се движат без да се сретнат и дури без да се судрат.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од времето на италијанската окупација покрај широкиот булевар останаа и зградите на неколкуте министерства во центарот на градот кои се одликуваат со нивниот хармоничен изглед и барокни фасади.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Улицата откај станицата е преправена, сета е асфалтирана и претворена во широк булевар, се протега во недоглед и таа е главната артерија преку која овој град се поврзува со Југославија и Европа, како и со Атина, и со патиштата кои Грција ја врзуваат со Софија и Истанбул.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако на овој кварт на студентите му се одземат оние широки булевари, кои се наедно и главните магистрални артерии на фанцуската метропола, тогаш овде можете да се изнагледате на безброј тесни улички и сокаци кои не се оставени на мир од автомобили, што и овде се вовираат и ги обеспокојуваат многубројните шетачи...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По крајбрежјето се распростираат широки булевари, улици и плоштади кои, на височините на градот, се стеснуваат и се трансформираат во сокачиња.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Некаде наблизу треба да се вишнее вашингтонскиот обелиск, највисоката градба на американската метропола, симболот на моќта донесен и тука оддалеку, преку помпезниот дух на урбанистичките замисли на Л’Анфан, францускиот архитект и американски револуционер од 18 век, и на градителот на вашингтонскиот обелиск Роберт Милс што го подигнал во втората половина на 19 век – таа извишена тежишна точка на семоќта, пренесена од духот на најдревните градби на денес мртвите градови од фараонски Египет во Африка, преку Париз на ампирот, наполеонската грандиозност и помпезните аксиометриски поставени зданија до кои водат широките булевари.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш посакував град со широки булевари, дрвореди, паркови, тревници, цветни алеи...“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)