безживотен (прил.) - му (зам.)

А тој, додека таа, со бледо конче на насмевка, со една незабележаливост на усните, безживотно му ја подаде раката, ја испитуваше со поглед, бараше во што е изменентоста.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)