Одеднаш, ништо од сето тоа што е донесено од нивното далечно патување не ми се чини воопшто важно и интересно, освен килимот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тогаш, ангелот веднаш те убедува дека знаеш да читаш, да го читаш животот. – ми зборуваше баба ми – Она што сме ние, што ни претставува нас е тоа она што спонтано, случајно сме го запаметиле во текот на животот, дали од читање, слушање од други луѓе или слушање на својот внатрешен учител, не е воопшто важно!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Дури и не е воопшто важно дали чичко Раде ги читал сите свои книги.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)