Еден од офицерите, со голема кожена чанта обесена на рамо и со пиштол на појасот одеше крај стројот и прашубаше: - Како се викаш?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Премреже падна врз Крстовци на Свето Богојавление.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не построија.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Квечерината ме пуштија... Жената замолкна. Пандо слушна воздишки.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Мајка гласно почна да плаче и прегрнувајќи ме залелека: - Сирачиња мои, сирачиња...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И сега носат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Војниците гласно почнаа да се смеат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Крстовскиот ги облече во црно Ристовци.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)