грдо (прил.) - претчувство (имн.)

Но, и покрај ваквото грдо претчувство сепак верував дека уздите на нивниот заеднички живот цврсто ги држи во рацете мојот пријател Раде.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
-В ред, в ред - продолжи како да се двоуми - можеби и не беше првата што ќе ги забележеше ваквите промени, но таа прва ги соопштуваше и тоа секогаш со здржана возбуда ослободена од секаков вид горчина или грдо претчувство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
"И потокот денес не трча весело туку одвај се влечка", ќе го соопштеше своето откритие.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако сеќавањето на тоа како не можеше да се помрдне од местото и од што се разбуди во исцрпеност ја стаписуваше со некое грдо претчувство во кое во душата ѝ стануваше неубаво, ја исфрлаше од нормалното расположение и ја правеше нервозна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)