зачудено (прил.) - гледа (гл.)

Забезекнато и зачудено гледа во Кртот.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Жената брише очи, зачудено гледа. Што му текна сега?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
(Сепаре на кат во кафеана. Остоиќ пуши, Пие. Пауза. Втрчува Киро, задишан. Зачудено гледа во Остоиќ.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На прагот стои Борис во мантил за дожд. Полупијан. Зачудено гледа по станот, Пауза.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Друже Србине зачудено гледа во Танаско, а овој веќе ја наведнува својата страна, од кај нозете на старецот и ако веќе не Почне да ја наведнува и Друже Србине може да се случи дедо Костадин да си застане на нозете.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се буди од парализираното фантазирање, фрагментите се закачуваат за полускинатите постери, сам е во собата, не чувствува глад, брца во скинатиот џеб од туѓите фармерки до него и зачудено гледа во црвената флека на ѕидот пред себе каде три комарци го полнеа своето меше.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Мајка зачудено гледаше во Куранот, па во Татко, а, на крајот, погледна кон небото, од отворениот прозорец на чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сонцето веќе е одвалено над Горна Црква, и уште зачудено гледа кон сретселото. 133
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)