исто (прил.) - и (сврз.)

Бавно вечераме и се пречкаме секогаш за исто и на ист начин - каде води сликарството на нашиот век.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Границите се манифестираат просторно, но исто и институционално, временски и телесно.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Скоро секој ден исто и исто, како удирање со две стапчиња на барабанче. Од утро до вечер.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ете зошто прилепското раководство му даде задача на учителот Во с.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На крајот се донесе паметното решение: да, се прибере Толе во мрежата на Организацијата и да се исползува, како неговата лична храброст, така исто и неговиот легендарен авторитет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сѐ има исто и ништо нема исто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Исто и добриот примаш - си го знае ли занаетот, игра ли мајсторски со гудалото по жиците од виолината, - никој не праша, дали му е кадрава косата, дали му се бели забите, и дали му е колосана кошулата, - кај него е главна музиката.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со неколкумина разговарав. Исто и Стен“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)