крвав (прил.) - небо (имн.)

И гледајќи како главите на сојовите одејќи си секој дома пред себе ја забираат, секој својата, и младешта, се домислува: Под крваво небо, во крвава земја и во крвави времиња.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)