Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Да живеев во негово време јас ќе бев неговата Џинџер Роџерс, ќе бевме најдобриот танц пар на светот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Многу ми е жал што не смеам да го отворам сандакот за да ги видиш неговите коски.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Толку многу ми студи што ми се чини дека ќе се раззрнам од тресење кое дури и коските ми ги соборува.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

„Знам“, реков јас, „многу ми е жал. Никогаш нема да ја заборавам онаа посета на гробиштата крај океанот, каде што лежат двајцата“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Многу ми помогна пријателството со Беадин-паша од Солун.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ова толку многу ми олесни да попуштам пред убедувањата да му станам животна сопатничка на мојот долгогодишен љубовник, најдобар пријател, музички соработник и веројатно кармички предодредена, повторно пронајдена, андрогина половина.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

-Многу ми е жал што морам јас да ти соопштам дека пред неколку минути вујко ти почина, ми рече тогашниот државен секретар за здравство во краткиот телефонски разговор.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Таа не е тука и јас не можам да ѝ кажам колку многу грешев и колку многу ми недостасува.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тогаш Филип имаше тринаесет години.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Многу ми е убаво кога ја слушам мама, кога ми зборува такви интересни работи.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Читам: Мил на баба! Многу ми недостасуваш.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Нека летнат со триесет илјади гасови во задникот! ... Многу ми е гајле! ...

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Портирите се нарочни луѓе, и јас не знам дали ги спечалив, но тие многу ми помогнаа...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Многу ми се сакаше, речиси нешто ме копкаше, некому да кажам што сонови сонувам, ама не решив, пред стрика Бориза ќе испаднев религиозен и суеверен, а тоа најстрого го имаше забрането Партијата, и стрико Борис за такви работи, религии и суеверија, не проштаваше.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Реков дека џезот многу ми значи, дека по завршувањето на училиштето најверојатно ќе избегам од земјата (да ја избегнам воената обврска) и дека најверојатно ќе студирам џез-академија во Берн.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Од песок, од ветар, од темница и од жед многу ми се спиеше и јас заспав, заборавајќи да му се заблагодарам на пустинското дете што ме возеше на камилата.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

На ушите имаа златни алки, во рацете држеа по едно долго копје.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Мене многу ми е препоминато преку глава и за тоа, друго знам јас, а друго знае таа.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Искрено, Снежана, прво многу ми е драго што повторно се слушаме, што ми делуваш среќно и што си близу до нашиот крај...

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Капетане! Овде Милорад. - И покрај кажаното име Саво не можеше да се сети, но се правеше дека го познава - Знаете, капетане, многу ми помогнавте околу прекомандата на синот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

„Гого, да не му тура нешто во манџата оваа Микица? Мене многу ми е сомнителна, да знаеш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Со газдата на дуќанот не се бакнавме, ама не ми удри ни „сиктер“ клоца дека му доцнам само три месеци со наемнина, ама има разбирање за мојата финансиска положба, а и јас за тоа што не беше срдечен со мене, а и незгодно е, многу ми е ачик дуќанот, па ќе види некој, па од несвидлак ќе ни извади муабет... па после, бруки и срамои!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- Ми студи, мамо, ми вели устата мамина, многу ми студи, ми вели. Одам до неа, ја пофаќам по обравчињата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Немој да ми се лутиш, вели Уља, многу ми се молеше, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Многу ми се дожалило за децата, господин капетане, му велам. Ако може да ги видам, му велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

„Види, види, види“, рече стариот Елисон. „Многу ми е мило што те гледам Сем.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И вчасот некако, да ти кажам, многу ми се допадна. Јас зачестив кај неа. Во седумката. Така, наминував јас како службено лице.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Само талка со погледот. А болскоти забот в уста.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се поздравија, Христина подавајки му го писмото му рече: „многу ми е жал“ и си замина.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ама, знајш, Атинче, не е сѐ само во работата. Пријателите, комуникацијата, споделувањето на радостите, тагите, размислувањата, ставовите со моите сожители многу ми значи. Ми е важно.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Се качив и почувствував како под мене ги искршив моите прекрасни уметнички слики.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Околу полноќ стигнавме до црквата Грачаница. Мислев дека ќе ја видам, но успеав само малку оградата да ја забележам. Многу ми беше жал.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Можеби времето ќе ги излечи раните, но лузните ќе останат, мил мој, до последниот здив, те сакам, многу ми недостасуваш.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Што е за право ниту еден сонувач Нема да рече многу ми е гајле за иднината на сонувањето Не што нема да рече многу ми е гајле Ами ќе ја обнови и ќе ја поткрепи идејата За воведување светска сонувачка штафета Сега не мора таа да му се врачува на Врховниот сонувач Баш на 25 мај И не мора сосе штафетата да има и слет на стадионот на ЈНА Постарите сонувачи паметат и такви штафети и слетови Со кои некои неиспилени на несонувано тераат мајтап

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Многу ми го фалат бабо курвичето твое курвичето твое бабо ептен малолетно целиот град бабо слушам бил со него со твоето курвиче бабо малолетно Ај што е малолетно не е толку штетно курвичето било бабо куриозитетно паметно ти било бабо и премногу спретно директори и господа ги служело дискретно Ајде дали знаеш бабо кого чуваш в куќа техничарче право бабо била твојта внука од куќа во куќа бабо внука ти е блудна по неколку абортуса и еве пак е трудна

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

„Јас сум стар, сине, многу ми видоа очите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Колку многу ми недостасуваат во Пасажот железните мрежести ролетни спуштени сѐ до бетонот! ми шепоти сега привидот на познат женски глас.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Знаеш што, ова твоето многу ми личи на расказ.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Ете така ја потфатив, ѝ фрлив трње в гаќи, само за да се соземе, а потоа уште еднаш и повторив дека чевлите многу ми се допаѓаат. Ептен ги погодила!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Пак студи во Москва и пак ми треба твојта прегратка. Многу ми треба таа прегратка со вкус на цимет.

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

- Ех, верувај ми, од грбов ми паднаа три планини тежина и многу ми олесна на душава! – рече Добре, најдобриот човек на светот – Пријателу, штом ќе ги сместиш каде што им е местото, врати се пак.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- Тогаш, не чекај, побрзај, оти и мене многу ми се брза.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Многу ми се моча, ама не смеам да ја расипувам песната. Дал да пеам, дал да ја стегам бешиката?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

ВЕЛКОВ: Тоа значи ѕидовите да се соголат до тулата. Одлично. Многу ми помогнавте. Благодарам. Ќе се видиме ние пак.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

- Многу ми е гајле - дофрли Мита.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Тој е лош и бездушен. Многу ми е жал за Ленка и Марика.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Нема да пишувам повеќе зашто многу ми се плаче кога мислам затоа низ што сме поминале...“

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ама, она од џуџето, за чудо, многу ми се заслади.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Надвор расцутените дрвја прекрасно мирисаа, имаше многу бубачки во травата, и беше топло, а мене необично многу ми студеше. Сиот треперев.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

И тогаш нешто многу ми се дожали.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Многу ми заличи на Михајло Горачинов... Човекот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Многу ми е жал, вели, сѐ знам за тебе.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Беше толку малечко, убавко, црвенко, а тажно. - Многу ми е жал за него! - рече Јанка.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

- Да не е кич? – се уплашив. - Не е – решително рече мајка ми. – И навистина, многу ми се допаѓа.