навечер (прил.) - треба (гл.)

СТРАВ Секогаш кога навечер треба да излезат некаде без нас, татко ми и мајка ми или повикуваат некого да нè чува, или нè носат кај некого.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
За да се зафати, во петок и сабота навечер требаше да се заземе уште пред зајдисонце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Се случи еднаш навечер требаше да пристигне Елена вчера или утре - не сум сигурен, (ми пречи поделбата на денови, на години, на минато, на иднина).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)