Дајреџијата секогаш и насекаде беше последен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во кабинетот на брат ми насекаде беа расфрлани сувенири, книги, мали и големи кутии, антиквитети – сѐ она што некој некогаш му го подарил, а тој го сочувал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Насекаде беше само снег. А Змејко ни кај себеси не го поднесуваше тоа обѕрнување; уште веднаш налутено зачекори напред.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зигмунд седеше на големата црвена фотеља на средината од просторијата и гледаше во предметите расфрлани по подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Насекаде беше мирно и нив им се чинеше дека никој не ги чул.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)