Антидепресиви, иако некогаш им требаа, не користеа, а немаше чуено дека до сега некој се отрул од Бетадине или од руска вода.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Најтажна е помислата дека оние на кои некогаш им требаше твоето друштво, излезе дека било одвишно и пакосно.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Та тој не можеше поразот на своите дедовци да го престори во победа, ниту пак можеше да ја замрази мајка си оти нејзините баби некогаш им биле дадени на истите тие дедовци, за овие да ги заборават своите искасапени деца и жени.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Можеби „му перат, му крпат панталони“ или дури и му прават „убавко ковчеже со фиочиња“ (296), но ако некогаш им се присака да облечат копрени гаќи, за тоа сигурно збор не испуштаат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не е секогаш спуштање на другите луѓе.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кога ќе ја примениш етикетава на себе, таа може да биде пример за кампската практика на вклучување – комунална практика што се состои од одбивање да се изземеш од сеопштото спласнување на туѓите стремежи кон автентичност и сериозност, но без да се откажеш од сите свои барања тебе да те третираат пристојно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Еднаш во Бостон, пред многу години, прашав еден пријател, кој со години и години живееше со истиот дечко, дали некогаш им дошло да се венчаат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„О, никако,“ вели засмеан, „ќе се испокараме кој да носи венчаница“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Морјаните му се сите до еден вљубени во Били, но ништо во нив не е родово девијантно, вештачко и ненормално.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Посебно, кога во последното писмо во кое го поставувате прашањето за душата, коешто јас некогаш им го поставував на моите родители за нејзиното постоење (во романот Атеистички музеј), се сеќавам на фрагментот што ми го испративте, препишан во младоста од книгата на германскиот филозоф од еврејско потекло Макс Пикар, Светот на тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Вие ваква обединувачка тишина откривате прикажана и во Татковите книги, Атеистички музеј...
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тишината беше мудрата таткова потрага на одговорите од вревата на утрешниот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Понекогаш на луѓето им изгледаше како да е зелен; го загледуваа да видат од кај му иде бојата: од тревата и зелените крошни на дрвјата или тој така доаѓаше обоен; некогаш им изгледаше темен, црн, особено кога слегуваше од брегот врвејќи преку дувалото.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)