Понекогаш, ја заклучуваше во најмената соба над кафеаната „Боеми“ и ја оставаше да го чека, кога, околу полноќ, ќе се втурнеше смрдејќи на алкохол и цигари, хистерично се обвиваше околу него, го љубеше очајнички, збивташе како повреден пес.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се качив и почувствував како под мене ги искршив моите прекрасни уметнички слики.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Околу полноќ, по многуте попусти истрели во заштитничкиот камен, преку луѓето минал бран кобна тишина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Околу полноќ стигнавме до црквата Грачаница. Мислев дека ќе ја видам, но успеав само малку оградата да ја забележам. Многу ми беше жал.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Но и во втората ноќ, иако неразбирливо и искинато, Селџик-бег пеел со ослабено грло за селењето на птиците и на човечките души.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но околу полноќ пак се вратија полицајците и во затворен воен камион ја кренаа и протераа од целото гратче саканата и почитувана старица...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Беше некаде околу полноќ, пред да одат да водат љубов за првпат.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Со средната сестра, зетот и некои други нивни пријатели, се најдов таму, некаде околу полноќ.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)