пак (прил.) - за (предл.)

— Пак за аирлија нешчо? Ајде, ајде. Печали ти за мене, јас за тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пак за добро идење и за радост да ви идеме во куќава!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И животот ќе го употребиме пак за онаа цел... - Во овој смдрлив кауш, смешно!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ти пак за Куршумли ан, а дедо Иване? - Ти гледај си ја работата! - се налути старецот. - Тебе не ти кажувам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ми дојде пак за плачење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За одење – ме надодевте, за зборување – ме надзборувавте и пак за жалење останавте. (Пауза. Тишина.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ЛУКОВ: Добро. Сега слушај ме. Утре ќе настојувате тој по никоја цена да не добие ориентација ниту за местото на атентатот, ниту пак за куќава.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ама човек си, пак за него се туфкаш. Цела ноќ си ја тепам главата: каде е, што е? Чекам, а срцето не ме држи. Еве го, ене го - го нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)