полека (прил.) - паѓа (гл.)

Сјаат... Летаат, летаат но без срце демнат полека паѓаат умирајќи во дното на душата...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Читам во фотелјата и повремено со левата рака ја тргнувам завесата од мојот прозорец и погледнувам како сонцето, млако и сега речиси црвено, полека паѓа зад покривите на градот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Правот што го дигнаа камионите полека паѓа, а во бараките долго се слуша плачење.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)