полека (прил.) - со (предл.)

Одеа така Кире и дедо Димче позади коњите терајќи ги напред, полека со разговор стигнаа до логорот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се заниша доближувајќи се полека со чело кон плочникот. Падна исправен со несвиткана кичма.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
СПИРО: (Доаѓа полека со копач на рамо, со крпа под капата како штит од сонцето.) А... чекаш, брат Арсо.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Остана клечејќи и сраснувајќи полека со тишината.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ти си ситна риба, Спирко, посна.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тој го чувствуваше тоа и одеше полека со високо дигнати раменици и цигари в уста.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се згрчи ветрето крај барата и умре полека со непозната смрт.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тогаш, кога ги отворил запците, човекот морал, полека со двете раце, да ѝ ја дофати ногата на мечката, исто онака, како кога се потковува коњ, и така неа ја подигнал од меѓу железата; тој тоа морал неминовно да го стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ќе истечеше крвта од него, кога ќе запреше кркорењето, војниците го оставаа бикот, кој полека се смируваше и како во сон ќе спреташе полека со нозете, ќе ги издолжеше и ќе ги собереше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)