пополека (прил.) - му (зам.)

Пополека му се вселуваше очаеност, слабост ги зафаќаше зглобовите и целата снага.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А пред големите деца се испрчува како да добил орден за својата храброст, и додека бојата на лицето пополека му се враќа, тој вели: - Видовте... видовте ли кој бил кукавица?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Некои веднаш му го будат сеќавањето, а некои пополека му се бистрат како да излегуваат од длабоки води.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)