Во принцип, ништо не е свето за модернистот, кој е подготвен да ги испитува гледиштата повторно и повторно за да види дали тие сѐ уште се вклопуваат во критериумот за прифатливост.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Иако неговата расправа има некаква онтолошка важност (како и сите епистемолошки расправи), оваа важност е првенствено изведенка од епистемолошките промислувања.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ова е исто така вистинито за Деридиното дело кое што во основа се врти околу прашањето за вистинскиот метод за анализа на текстовите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)