првпат (прил.) - ѝ (зам.)

Ова на Мајка првпат ѝ се случи во Италија непосредно пред Втората светска војна, кога беше првпат на патување во странство со Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш првпат ѝ го слушнав името.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За првпат ѝ се виде и остарен.  „Татко, се вратив“, му вели спокојно Нина.  Моше се подзавртува за да го констатира нејзиното доаѓање, се поднасмевнува, и со весникот в раце, не ѝ одговара директно:  „Читам во весников и не ми се верува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Татко ми првпат ѝ проговори од книгите: – Јасно е како ден.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш за првпат ѝ било спомнато на Трајчеица, и тоа в очи, дека треба да се спушти на земјата; дека не смее да мисли дека сѐ што лета се јаде; дека мажот не е секогаш само маж; дека покрај тоа што е маж сака да биде и љубовник, и додворувач; дека на жената ѝ е порачано да биде убава; да биде посакувана;
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дупни издени, — дупни издени, — ја учеше Доста и ѝ ги бакнуваше малите танки и меки детински прстиња кога за првпат ѝ ја даде иглата в раце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)