Неговата опширна и сосема досадна реалистичка нарација, преполна со конкретни детали и залудни описи, го гуши регресивно литерарниот знак претворајќи го во конотативно огледало на реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Спорна е меѓутоа околноста што нашиот автор наивно се обидува токму со помош на „референцијалната илузија“ да го произведе ефектот на стварното.