Затоа, штом се симнав од валканиот    воз и минав низ Железничката станица, една стара зграда што и по својот изглед и    амбиентот недвосмислено потсеќаше на последните романтично утописки денови на    грофот Толстој, без нервоза тргнав пешки низ паркот што започнуваше веднаш тука,    едно дваесетина метри подалеку од станицата.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)