Постоеја моменти во кои нервите толку му откажуваа што почнуваше да вика за милост уште пред да почне тепањето и кога само погледот на една тупаница повлечена за да зададе удар беше доволен да го натера да почне да признава вистински и измислени престапи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Колкупати само погледите во исто време ви се среќавале на лебот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само погледот ѝ се закова во војводата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Молчеше, само погледот му шеташе наоколу, како да бара место на кое ќе може да отпочине, и тоа негово молчење богами бааги потраја.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)