Ќе остане само твојот
метафизички немир
гребнатинките, перцето време
врз тетратките и фреските
продолжениот одѕвон
на зборот
твојот неспокој, и кога сликаш
и кога кршиш!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Прострелај ме, па сѐ нека стивне без расудок, без празно умување, и блесокот на тоа лудување, само твојот блесок нека вивне.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
„Тоа се само твоите луди сеќавања.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сега сум твој. Задоволна ли си од тоа дека сум сега само твој?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)