Скржавото пролетно сонце уште не го распеало софиското зеленило, уште дрвјата не личат на мајски, цветовите пупат, преплашени од налудничавите априлски каприци на времето, цветните алеи по булеварите и парковите сега почнуваат да се шаренеат...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Алуминиумското ѓезве, што вриеше контролирано, сега почна да пувка и да ика како да протестираше против некоја неправда.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Структурните детали за кулата сега почнаа да му минуваат низ мислите.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дури и во очите на двете омажени сестри на Даниел, во кои на почетокот откри студени критички погледи и процени за нејзината вредност, сега почна да гледа топлина и симпатија.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Околу нашата гуска во матната вода се собраа неколку помлади примероци од нејзиниот бел род, две, три, четири, а таа, за разлика од претходната средба на суво со сивите далечни роднини, сега почна да им гука, да им се умилува.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И него сега почна да го копка црвецот на сомневањето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
По присоинките, каде што во раната пролет Бојан ги наоѓаше првите качунки, сега почна овде-онде да се покажува руенот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го сети тоа свое испраќање како стои тука во таа безгласна застојаност, и сѐ, што можеше да стори, беше да се наведне и да го подигне на своите раце тој свој малечок другар, што и сега почна да му ги лиже прстите.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Нешто се напнуваше, нешто не можеше да биде задржано, а после, сосема наеднаш, по сета негова внатрешност избликна од некој скриен вир во него и се плисна по неговото лице, едно чувство, од кое сега почнаа да му лазат некои меки, едвај осетни допири под очите, тоа го зајазлуваше неговиот здив, сѐ додека сиот не се згрчи и не препукна во едно придушено липнување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега почна да ми се одмотува клопчето на паметењето.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- Екологист, економист, астролог, астроном, сѐ исто ми е - сѐ по некоја буква различна и толку! - тетка Марија се насмеа толку слатко што големиот стомак и се затресе горе-долу.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
На првиот кат имале гостински тоалет, но сега почнале да го реновираат затоа што не бил доволно чист и среден за да се употребува.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Татко ми сега почна да размислува за купување коза и реално, конкретно.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
МЛАДИЧОТ: Дури сега почна да белее и да личи на мугра.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сега почна луѓе да плеви, да коси.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама сега почна поинаку да работи низ селото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Чума да им никне во срцето. Ама сега почнавме и ние да крадеме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)