сегде (прил.) - тихо (прил.)

Шт' она барат в такво доба, кога сегде тихо, глухо сегде, т'мно сегде, сичко ношт покрила, и планини и долини, шуми и пољани, и широките градини, сичкиј бел свет божиј, кога сичко сја починват од печалби дневни, как зверове, так и птици питоми и диви.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Врвех си дни, недели, нигде нема ништо, сегде тихо, сегде мирно, радост и веселба!
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Безсоница Лето... Полношт... Сегде тихо, глухо сегде, Људи спокојно си спат.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)