Имаше големи, секогаш исплашени и широко отворени очи, а усните секој миг му трепереа од липање.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ние го задевавме, го поттурнувавме, му се смеевме, а тој, навален на ѕидот плачливо викаше: - Мамооо!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)