страшно (прил.) - ме (зам.)

Не, нема да оди! - Оф, мамо! Страшно ме боли главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А името на ветерот беше, најочекувано – женски! - речиси секоја година, некаде околу средината на мај, навечер ми се појавува уртикарија по нозете и по рацете, страшно ме чеша и ме присилува, барем три пати, да се будам преку ноќ и да се драскам како луд, долго не успевајќи да заспијам, со нервозна топлина внатре, во телото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го држев во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Пустата жена многу ме засака, а и јас неа многу ја почитував. Тие разговори страшно ме потресуваа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)