Тие, кои беа околу него и тие кои беа околу оние кои беа најблиското негово окружување и сѐ така до најнискиот во партиската хиерархија, го создаваа тој неприкосновен авторитет на Захаријадис.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Трчаа така до другото село Бунеш.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
„Мојот пра-пра-пра дедо, махараџата Раџнапур, по неколку години од крвавото собитие се оженил, велеше, се удомил во некое овче-полско село, им изродил род, а тој род изродил свој род и така до ден денешен.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И сѐ така до кревање рака еден на друг.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Така до скоро беше и со имотот. Имот не можеше да се купи и да се има.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Така до пет часот наутро.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Продолжив така до амбасадата, со транспортерот зад себе, небаре во негова придружба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Така бојадисани безбели биле и соновите На морнарите од крстарицата Аврора И така бојадисаните сонови најлесно се ределе во матушки Отвори ја најголемата матушка во неа има помала и во помалата помала Сѐ така до помалата од најмалата матушка
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Стои така до трнот и ми мавта со рацете.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И Уља врви и си вели, а детето плаче, ко ѕвонче во долче. Така до трипати.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кој знае колкупати така до смрт дојде, ама не било за тогаш умирањето...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)