таму (прил.) - ќе (чест.)

И таму ќе останеме извесно време.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога отидов во Будимпешта, тие кои беа одговорни за нас ми велеа ...ееехее, ќе одиш во Југославија и што мислиш, дека таму ќе учиш македонски?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Работа. Какаја работа! Со билет купен за половина динар ќе влезеш внатре во колата и дури таму ќе откриеш дека луѓето не ги итересира изгледот на човекот паднат од месецот туку начинот на кој е создадена таа скривалка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Молк! И да се јавиш во управата, каталавес?! Таму ќе се разбереме!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вечерва со Трајчета ќе одиме во Караорман и таму ќе спиеме.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Пред да заминат им рекле дека таму ќе им биде подобро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На крајот, во својот заклучок, Доливети ќе истакне далековидно дека учесниците на тркалезната маса се убедени дека е потребно и "во интерес на балканските земји да остварат полна соработка во рамките на европската демократска заедница и во склоп на светската заедница; и дека таму ќе има целосна соработка со големите сили на Обединетите нации, врз основа на еднаквост".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Колку што знам, ти си таму и таму ќе се видиме и ќе бидам в село за дваесет и осми, за празникот наш Света Богородица“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но и покрај ваквото уверување Маклин му дал до знаење на Тито дека тој не “бил разуверен“, и дека ќе “суди според настаните, а настаните се многу вознемирувачки“.295 Од своја страна, претседателот на НКОЈ Јосип Броз Тито, притиснат од очебијните факти за она што се случувало во Македонија, а и самиот во нецелосен тек со она што се случувало таму ќе му изјави на Маклин дека сите активности кои се случувале во Македонија “се случувале без негово знаење или одобрување“ и му ветил на Маклин дека тој самот ќе се заложи да им стави крај на таквите активности.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
„Сигурно им е подобро,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислевме некаде ќе не однесат и таму ќе ни го дадат оружјето така, како што ни го дадоа пред приодите на Грамос по повлекувањето од Вичо.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Оти: си влегол, татко, во одајата со записот проклет, но очите не си можел да ги одвоиш од буквата Ж, буквата девојка, што зографот-краснописец ја нарисал да биде со очи питоми, со раце и нозе раширени, спремна да го познае мажот свој; Оти: си видел жена, сподобие страсно во писмо, клопче отровно, со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење; Оти: вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Оти: твојот страстен поглед ѝ дал топлина на буквата-девојка, и таа оживеала, и скокнала од писмото-клопче, па паднала пред твоите нозе и почнала да ти ги бакнува стапалата; Оти, ти рекла: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Оти: иако си му се заветувал на Бога по раѓањето на твојот единствен (сега ја разбирам смислата на нагласката на овој збор во говорот на Лествичникот пред логотетот!), син Лествичникот, си ѝ рекол: „О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Престануа да ја кубе тревата, го крева погледот и отворено ги гледа првин Максима а потоа и Костадина Дамчески: Ако ги оставев да ме отераат на ујќумат, вели, тие таму ќе ми направеа претрес.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По одлуките на Второто заседание на АВНОЈ (29 ноември 1943) и на Техеранската конференција (28 ноември - 1 декември 1943), настанале крупни промени во однесувањето на сојузниците спрема настаните во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Таа го задржуваше да не оди, да остане овде да работи, но фирмата му рече дека градилиштето се сели во Брно и дека таму ќе остане додека заврши работата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Одете горе во планината, можеби таму ќе најдете некого.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Можеби сепак ќе е подобро да не патувам, да останам дома, да се грижам за малиот. Таму ќе седам - ваму ќе ве мислам“, - длабоко воздивна баба.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се разбира, жртвите бегаат, заминуваат спрема Белград, мислејќи си дека таму ќе бидат оставени на мира.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш додаде, “Имаше само три или четири дена кога моравме да останеме во кревет за да се згрееме”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Претрчај до вратата на магазинот. Оној таму ќе мора да го убиеш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И затоа врти ги сликите, соочувај се со себе, живеј со спомените, разговарај со нив за да не онемиш; навраќај им, зашто сето тоа таму ќе остане, на тој живот на кој многу му верувавме...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Да одиме во она кафеанче – предложи преведувачот – можеби таму ќе најдеме некој што знае повеќе. Прифативме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму ќе биде мажена – таа, Ивлин. Таму ќе ја почитуваат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Наскоро, по десет години, чудовишното ѓубриште - ВАРДАРИШТЕ ќе се престори во чудесно парково шеталиште - со патеки, патчиња и клупи ( таму ќе може скришум да се врежуваат иницијали и по некое прободено срценце)!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Секоја моја солза е дел од морето, ќе се роди во форма на прекрасен бисер, а од нив прстен за некоја друга љубена.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Им објасни дека тоа ѝ го сторил светецот за да ја казни, зашто на некој од манастирските орачи кога подлегнал да преспие на нивата, му дошла таа и му го изела едниот вол; се исплашил тој и отрчал кај свети Наум и му кажал плачејќи; тој му рекол да се врати на нивата и таму ќе ја најде мечката впрегната во јарем.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Чинете гајрет да отидеме живо до Стамбол, белким таму ќе се разбистри работата, – не престануваше да ги теши стариот поп Димитрија. Но далеку беше Стамбол.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе навали сонцето, ноќта, и пак ќе отиде на меана. Кај Доксима Тренчески. И таму ќе се долива, ќе дополнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од тебе зависи кој пат ќе го избереш!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Жените на мораа да одговорат со „не”, зашто Фоте, па и Боге, и така не ги слуша: - Е таму ќе ве водам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Намерно лудило, радосно зло, уморен одмор, штетна корист, очајничка надеж, жива смрт, одважен страв, колеблива смеа, нескршливо стакло, вжарен мраз: вечна бездна на хармоничен несклад, пеколен рај, небесен пекол. (со “рафали” од оксиморони Марино пишува за Љубовта) okno.mk 237 Мистика и еротика Дури и во христијанската мистика се појавуваат слики кои не само што се проникнати со еротика туку директно се преземени од сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Уште кога би знаела дека таму ќе ги сретнам моите родители, баба ми и дедо ми, и сестрите...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А сега...сега не ти преостанува ништо освен да отидеш во кино, а таму ќе те чека...тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од друга страна, си мислеше, можеби таму ќе биде подобро.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во својата поезија ќе сведочи дека е тој постојано во заминување кон татковината: заминувам во сон, таму ќе се најдеме ако постои враќањето од егзил, обновив минат ден за да те сакам повеќе во новото заминување, заминувам во правец кој не постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
КРИСТИНА: Повелете на верандата. Таму ќе бидеме на мир, а и воздухот е почист. Поради фонтаната, а и езерото не е далеку.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Кај било, вели Левтерија, кај ќе ме водиш, таму ќе идам. И на крај на светот, вели и го зема бокалот, се исправа, тргнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- „Се надевам дека овде има телефон“ -рече Марија. - „Секако“ -ѝ рече жената. - „Таму ќе ви покажат“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Малечката му ја става на авторот својата рачичка на главата, му ја гали косата и му вели: „Ти ќе дојдеш во Гостивар и таму ќе се разбереме“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И потем Фисот ме фати за коса, ѝ рече на Луција „Избриши го“, и таа потем долго ме бришеше со шамичето; гледав солзи во нејзините очи; тоа не беше онаа Луција од разбојот, којзнае дали некогаш воопшто и постоела таква Луција, си мислев; гледав пред себе жена во солзи, сподобие страсно во писмо што го преточив, во песни; жена со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; со усни – алова панделка, со уста слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; еве ја, плаче пред мене и ми ги подава рацете, и вели: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; еве ја, стои пред мене и јас ѝ велам: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кој народ да се буни, велам јас, ова е стадо без пастир, кај ќе го потераш таму ќе оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но, бидејќи делото е извршено под француско знаме, т.е. на француска територија, сметам дека францускиот суд е компетентен и може да ми суди и само таму ќе кажам што знам“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Таму ќе биде мојот инвестмент за вашиот дивелопмент.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Каде е Луција“, прашував. „Луција замина; рече дека ќе оди кај тетка ѝ во Велес, и дека таму ќе преспие, оти тетка ѝ ја очекувала на гости.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Треба само да се посака каде да се оди и тој таму ќе те одведе за миг.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Каде ќе нѐ одвее ветрот на дедовците, таму ќе стигнеме, кога ќе смета дека е време дедо Костадин ќе ги отвори вратите на вагонот и одеднаш ќе го пушти и ќе нѐ забери назад, поблиску до здивот на предците!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
30. Зборуваат притоа: како што беше во Источна Румелија (Јужна Бугарија),а таму ќе се види каде има Грци, каде – Срби, Бугари, Турци, Власи и Арнаути.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Драги мој, таму ќе ти ја дадам љубовта своја...
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ама децата сигурно таму ќе се вратат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во самите дневнични белешки барем на почетокот, не наидов на трага за такво нешто, ама постојат куп ракописи во кои немам ѕирнато, може таму ќе се најде нешто под тој наслов.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кај ќе го врзиш, таму ќе остане, велам, им кажувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали тие, опседнатите, бегале од својот дом, и се вовлекувале во животинските дувла, без свест дека ѕверот кој лежи таму ќе ги раскине?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Никому не му е грижа за тоа како е создадена полумесечината што никнала од вратот на човекот, туку што се има случено со вистинската глава на човекот кој прифатил да си игра дојденец од месечината?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Според постојаниот ритуал, Татко ќе појдеше во одајчето десно од чардакот, во тој негов минијатурен бал­канвавилон, кое беше приспособено во негова малечка библиотека и во работно катче и таму ќе се задржеше некое време.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тогаш ми се чинеше дека таму ќе живеам засекогаш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се продаваа букети од какви сè не цвеќи­ња, овошје што постои каде било таму ќе го најдеш, нај­разновиден зеленчук, секакви зачини.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се насмеав и му реков: - Господине, отворете ја фиоката и таму ќе ги најдете сите податоци што ги барате.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега читам во весниците дека таму ќе се прави музеј.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Овој начин на прогонување е многу исплатлив, и тој, како член на „Одбрана“, бездруго ќе биде награден.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш жената му рече на шумарот: - Или него врати го во шумата, или јас таму ќе побегнам.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
ЏЕРОНИМО
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
17. Еден ирски јунак чијашто мајка беше почината, доби задача од својата маќеа да тргне на пат до островот под морето и да донесе златни јаболки што таму ќе ги пронајде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дали во ловот, место да го фрлат копјето кон пленот, го оставале оружјето на земја и му се поклонувале на гонетото животно?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А децата, велеа, аскерот ќе ги собери и ќе ги прати по острови, како на сургун и таму ќе ги учат мајките и татковците и браќата да си ги кодошат и дека од нив ќе направат најлоши зулумџии и кољачи кои од крв мајчина ќе се ситат и сестрите ќе си ги поганат, велеа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Си рековме дека ако одиме по железничката линија, ќе стасаме во Битола, а таму ќе се распрашаме кој пат води за Преспа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Каде уште може да се оди, кажи, таму ќе одиме. (И ги бацува рацете. Се обидува да ја крене од земја.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ќелиите се скроени за виновници Без вина јас се изборив и со катанец ќе се оковам Да не го видите сиромавиот валкан образ Се изморив од изгубени битки Но го видов крајот на војната како приведение Лебди во зеницата која затупува ко замаглени очила Во диви сенки од без трага Виорот избриша сѐ Ако патот те одведе во непознатото, таму ќе се сретнеме Ти со срце поцврсто од камен, а јас сенка в копана во камен.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Секое скршено делче од моето срце се соедини со ветрот и одлета во бескрајот, таму ќе те пронајдам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да одам, си мисли авторот, па тие таму ќе видат како, што и за колку.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таму ќе пеат и луѓето и птиците: „Нови утра изгреваат, да живеат победниците!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да ми кажеше и порано таму ќе ја закачевме, - рече татко ми скоро избегнувајќи го погледот и ми се стори како нешто да го дави во грлото.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ако нормалноста внимателно се загледа во лудилото, таму ќе ги согледа неподносливите вистини не само за лудилото туку и за себе, па ќе напукне нејзината фасада, ќе исчезне оклопот, и ќе се наѕрат сите ненормалности кои во себе ги носи она што себе се нарекува нормалност, па на местото на разорената нормалност ќе завладее лудилото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој најчесто уште од изутрина се искачуваше на Тумбица, таму ќе ги застружеше своите две клечки и од утро до вечер ги повторуваше двата стиха од својата песна.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И да се вратиш, и таму ќе те очекува мисија, како што може да се случи и да останеш во Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ако ја отворите Библијата, таму ќе ги најдете воскреснатите чеда Божји, меѓу редовите на светите писанија, во земјата своја библиска, како во пророчките сказанија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сигурно таму ќе дојде со детето...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Влегуваме во продавница да купиме нешто, а таму ќе ни се случи да ни продадат нешто расипано, да ви закинат при мерењето, да не ни вратат кусур и - ете причини за лошо расположение.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
— Што велите вие другари? — им се обрна лично. — Согласни сме, Иване, зошто да не!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ќе си заминеш како и мајка ми. Може таму ќе се сретнете.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Во есента 1967 година, започнува војна за ослободување на окупираните територии и тој таму ќе се најде.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таму ќе бидете најбезбедни и ако бомба ја погоди куќата!“ Така рече. И веднаш замина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Ајде, уште едно качување!“ извикав за да ја прекратам мачната ситуација. И се качувавме... качувавме... качувавме... до четвртиот кат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Влегов во едно село што се гледаше од патот и сега таму ќе го чекам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ставете не во еден гроб само таму ќе најдам милост.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Најмалото, фатено за нејзината рака, се смееше поради доживувањето, чиј денешен еквивалент би бил патување во Египет, зашто ќе оди кај тетка, а таму ќе има и гравче и посна сарма и кикиритки и леблебија... и по малку суво грозје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
На седмото небо, можеби таму ќе ја најдам среќата. Венера, планетата на жената.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тој беше нестрплив да ја види својата Гица, најубава девојка во селото, а мене ми вети дека таму ќе ми најде непремено љубовница, ако ништо друго - ќе ми нареди работа со некоја од своите братучеди.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Двете се заколнавме дека тоа што го работиме таму ќе го чуваме во најголема тајност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Па, она што таму ќе може да се добие ќе бидат информации, а не оваа, со јаглени хидрати - баласт - преоптоварена преобразба.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се оддалечивме од галантеријата, се врткавме околу играчките со надеж дека таму ќе мавнеме некоја џамлија - ама и таму ништо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Благодариме!... и натаму ќе те пресретнуваат познатите зборови или ехото на истргнатото ...најважна е неизвесноста вели тато пази ја светлината на првата страница колку бавен ни се чини и долг почеток на нејзниот од но книгата веќе ја отворивме и ти патуваш сине излези од бањата не свлекувај ги тревожно измокрените гаќички туку појди по блесокот прескокни ја корицата- ограда остави ја оваа страна мене домот мртвите сестри и браќа онаму е поезијата ќорлестото маче со рахитични предни нозе ќе биде твојот водич токму тоа мачето кенгур ќе те изведе низ светот на прекршените огледала и зборот осамен што толку патетично ти звучи сега таму ќе биде највистинското задоволство ќе му припаѓа само на твојот сон ќе се гнезди само во твојот занес трагај... тигарот или полезноста на проекцијата на законите на џунглата врз собната атмосфера ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Таму ќе го најдам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но тој немаше желба да стане и затоа продолжи да лежи на креветот, како божем лежејќи таму ќе може да ги реши сите нешта.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Никој за миг не изусти ни збор.  „Кајшто ќе одат моите, таму ќе одам и јас”, додаде тивко.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Или ќе појдат негде подалеку и таму ќе си играат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ние и таму ќе ги крвавиме гаќите дури стојат главите, и тука.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Каде да залегнев – таму ќе паднеа па му реков на чичко ми: Чиче, овојпат да знаеш дека ќе загинам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Можеби таму ќе сретнам некој од другарите, си велам, а можеби ќе го сретнам Горачинов...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од тој час дејствуваме сложно и брзо.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Е, што да правиш, ние беќарите сме како питачи: секаде ќе тропнеме, а каде што ќе ни отворат таму ќе влеземе. (Секој збор на Анѓелета предизвикува смеење кај жетварките.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Во Битола ќе растовареа и таму ќе претовареа нешто друго.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Нејзе таму ќе ѝ биде прекрасно, сестра ми е човек од прва сорта, а самиот јас ќе наминувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако овој проклет немир што ја уништува мајава душа е господар, тогаш господару со мене владеј.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Си велевме и таму ќе наидеме на тешкотии, ама никој нема да не тера да не сме Македонци.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Ама таму ќе се смират, рече попот, само што ќе се сретнат и ќе се смират.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури беа мали, тој никогаш не ја тепаше како што ги тепаше Хари и Ернест само затоа што беше девојче; но подоцна почна да ѝ се заканува и да ѝ кажува што сè може да ја снајде само да не е обѕирот спрема покојната мајка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гледај, ќе одиме со пладневната ракета во Л.А, со хеликоптер во два часот во Санта Барбара, со авион во девет во Енсенаду и таму ќе ја минеме ноќта!“ 71
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
— Ќе одиш во слободна Македонија, ми велат, и таму ќе го родиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овците кај ќе ги натераш, таму ќе бувнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во дезориентираниот арапски свет по поразот од Израел Арафат ја гледа историската шанса да го наложи своето лидерско кредо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од нашите, што работат таму ќе можеш нешто да дознаеш...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Па можеби таму ќе го најдам изворот на подмолнава сила кои некој ја нарекуваат немир.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Марија потрча кон влезот на зградата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кај ќе застанеше, таму ќе го засмрдеше местото, Како некоја болест да заседнуваше, Секој двајца со него тројца стануваа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се договоривме со газдата на кафулето дека таму ќе бидеме од 20 јуни до 1 август, затоа што требаше да се вратиме пред да замине Змејко на брод.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се облекоа и со баба му отидоа кај вујко Ванчо, а дома остана дедо Петре и ѝ рече на снаата: - Невесто, суреди ја куќата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Патчево ќе нѐ доведе до Чукарот - рече Бојан. - Таму ќе одмориме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Може од таму ќе го видиме Езероно.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога го доискапи шишето и ѕирна низ него од грлушката до газерот, Геро свечено изјави и го фрли низ прозорецот, како попски да фрла крст на Водици: „Каде што ќе падне шишево, таму ќе го дигнеме шаторот!”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Краста (Кон Грета): И покрај ова што го виде сигурен сум дека сè уште не знаеш кој сум јас, но кога ќе пораснеш верувам дека ќе ти биде јасно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Заповедајте таму да ме арестувате... Таму ќе се расправиме јас и ти!...
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Соочувањето со она другото и за лудилото и за нормалноста значи смрт, и претворање во сопствената спротивност и негација.” .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Значи, право на линијата. Држи се. Таму ќе се најдеме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
За јадење да не берите гајле. Таму ќе јајте погача, сирење, кашкавал и секој ден за обед варено, печено или пржено месо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сигурно таму ќе ми го измијат мозокот, си велам, ќе ми го избришат памтењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас бев упорна. Не се грижев за тоа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега одат за Битола. Таму ќе им го предадат оружјето на Германците и тие ќе ги пуштеле да си одат дома.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Во еден “Прирачник за женска покајничка пред, за време и по светата причест” (Хамбург, 1668), пишува: “О Исусе, дојди кај мене, ќе те воведам во нишата на своето срце; таму ќе те Љубам и милувам, ќе те прегрнам со Љубов, дојди, слатко мое и ослади ме”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Повели во крчмава. Таму ќе пееме вечнаја памјат.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Само што тргна, коњчето рече, „Погледни ми во увото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А ако се гребеше и во татковата душа и таму ќе се откриеше еден крај друг верски слој, помирување или рамнодушност кон обата. Но, не и атеизам...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Моите тетки, ама да се деца, како тогаш, нели?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Грешни мисли таму ќе се успокојат.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
„На паното ќе отвориме нова колона и ќе ја наречеме- Секоја планина - своја тежина! - и таму ќе ги објавуваме добиените писма.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Доста де! - викна дури налутено Рангел. - Сѐ тоа па тоа. Сите таму ќе појдеме, што ти се чини!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Барем таму ќе биде поблиску до војната, до мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Откако таму ќе ги обучеа колку толку, одново откако ќе ги натераа да се заколнат дека ќе се борат за славата на Србија и на Кралот, ги испраќаа во првите борбени редови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Реков за што станува збор, дека не е голем проблем, дека за час може да се реши, но тие едноставно ме собраа, рекоа дека таму ќе објаснам, ме одведоа во квартниот оддел на полицијата, ме ставија во едно тесна просторија зад решетки и ме заборавија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ако ги разгледаме сега распространетите во Македонија религиозни пропаганди, тогаш таму ќе ги најдеме религиозните пропаганди во повеќето случаи да служат како орудие за национални и политички цели.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Очите твои се гулабови под твојот превез; косата ти е стадо кози, кога слегуваат од Галафската гора; забите твои – како стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; усните твои – како алова панделка, а устата твоја слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ти е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ти се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Таа: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Тој: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Вечерва ќе одите со баба ти на гости кај вујко Ванчо. Таму ќе вечерате и таму ќе спиете.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Таму ќе го видам? - се интересираше Бреза.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
ДЕПА: Ти не ѝ се мешај на жената, сака од куќи да му рече со здравје. Таму ќе биде повторно.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Клинка човекот, се потпира на патерица и нешто вика.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Оргијата инаку нема да ни успее. И таму ќе се расоблечеме. Голи, како од мајка родени.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Го знам – се пофали. – Старото име му е Крчишта. Нели? - Така е. И таму ќе одиме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)