тивко (прил.) - е (гл.)

Тивко е темно сред класјето во полето и осамотеноста боли Барем вечерва, вечерва слезете долу развеселете ме Зошто не би дошол тој сам во собата нам ни е долу страв Ноќта е темна ноќта е густа нам ни е долу страв
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
А тивко е, мислиш сѐ е позаспано.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам, свето е за херојство и подвиг да се слуша ... - Сѐ молкна. Сегде тивко е ...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)