тивко (прил.) - згаснува (гл.)

Распламтениот диск на сонцето полека се спушта и, облевајќи го небото со алов пурпур, тивко згаснува зад ридот и во расплаканите очи на Фимка. Покрај неа сѐ уште врви колоната.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На западното небо видоа четири пурпурни блесоци што пламнаа во ветерот, над пустината, а потоа исчезнаа, тивко згаснувајќи на земјата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)