толку (прил.) - силен (прид.)

Таа светлина во среде средето е толку силна што ми го заслепува видот до таа мера што настојувам да гледам, расеано.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Додека траеше погребната церемонија болката беше толку силна што тогаш мислев дека е врв на издржливоста. Се излажав!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега знам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Желбата беше толку силна што чинам дека брзаше да им се придружи.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Меѓу управувачот и седлото имаше метално седленце во кое совршено се вклопуваше перниче и мојот мал задник.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Поаѓам од себе: синоќа бев премногу меланхоличен, а одамна не ми се случило тоа, дури депресијата беше толку силна што прозаично се зачудив како се најдов во тој стадиум.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Овде морето е најотворено. И дуваат многу силни ветрови, толку силни што носат сè пред себе а песокот го претвараат во прав.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Нашата војска е толку силна што постојано ги сотира тие комунистички банди, на кои им дојде веќе крајот ...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Мајка го слушаше внимателно. Никогаш го немаше видено да ѝ зборува толку долго и со толку силен занес. Дури и соништа да ѝ открива.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Прв пат во животот, од толку силна возбуда, тешко можеше да раководи со своите емоции.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кети ми раскажа една приказна од Стариот крај, за еден славеј, кој бил многу вљубен во својата сопствена песна, и тој пеел со толку силна желба така што неговото мало срце препукнало од песната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Најпосле избувнува: - Кој е? Гласот не е толку силен, ниту претерано строг, но, сепак, целото одделение се стресува.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Да, така дрвар лесно сече в гора гранка здрава од дабот толку силен, стар.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Само естетска форма која е толку лукава, итра и настрана како бродвејскиот мјузикл можела да ѝ даде толку силен и трогателен израз во еден, инаку, душмански свет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нејзиното вклучување многу говори за Кушнер и за неговите преокупации со историската драма или мелодрама, но не говори многу за вообичаената геј-дефиниција на фабулозноста.239 Сепак, она што исказот на Кушнер го открива и го нагласува е темелниот судир во машкиот геј-субјективитет помеѓу културата и еротичноста. ‌Токму затоа што машките геј-културни практики се штетни за машките геј-сексуални практики, затоа што толку ја спласнуваат сексуалната возбуда, геј-културата (пеењето фалсет, бродвејските мјузикли, модата и дизајнот) побудува толку силна одбивност кај геј-мажите што сакаат да си мислат дека се сексуални субјекти – дури и кога тие геј-мажи и самите се творци и потрошувачи на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“238 Единственото нешто на кое местото не му е во списоков, ми се чини, е „трагичната историја“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Беше толку силна, а сега е како преплашена птица.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Вети ми,“ замоли, „вети ми дека нема да ја заборавиш Клара. И помогни ѝ ако можеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Него особено го револтира што таква потребна програма не успеа да прокламира ни една толку силна и така широко поставена револуционерна организација во Македонија, како што беше ТМОРО, туку најважните прашања си дозволи да ги остави да се решаваат „подоцна”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се движеше тешко и некако некоординирано, па тој тешко тресна на подот од штици, а по него треснаа и редениците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во неговите неми инструкции имаше некој толку силен авторитет што дојденецот воопшто не се замисли, туку по некој послушен автоматизам, со тешки и спори движења почна да го симнува ременот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се прашуваше ако е таа светлина толку силна како тоа седум години не ја забележува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мала утеха ѝ беше реченицата на Јана „неговата светлина ќе биде толку силна што сигурно ќе ја забележиш“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Морам тето! Немам излез! Не сум толку силна како што мислев.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Неговата светлина е толку силна што набргу ќе ја забележиш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја збунуваше онаа „скапоцениот камен е до тебе, дека неговата светлина е толку силна што верувам дека ќе ја забележиш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Потоа се утеши со цигари завиткани во весник, што некои од болните ги изработуваа од догорчиња собрани од ѓубрето, зашто нејзината опсесија со пушењето стана толку силна како и првичната опсесија со телефонирањето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меѓутоа, една вечер, снеможена до потиштеност, Марија со тивок глас ја праша жената од соседниот кревет: – Каде сме?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој ѕвер е толку силен, непобедлив.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ќе биде толку силна моќта на мојата мисла, што ќе ми донесе само успех и среќа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не верував дека инстинктот за владеење е толку долговечен и со толку силна трансцедентна илузија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мирисот што се креваше од чанчето беше толку силен и возбудлив, што го затворија прозорецот, за да не го почувствува некој однадвор па да стане љубопитен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговите внатрешни солзи беа толку силни што за прв пат се излеаја по неговото лице.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според Татковиот резон човек со толку силна приврзаност кон книгите и нивната вистина можел да биде само добар и невино настрадал.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога Огне го мина превалецот, во Ѕвезда пламна толку силен огон - небаре миговно ќе ја изгори.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
20. Кога ќе загледаш поасолно Од пишаното навистина не се бегало Ни од пишаното ни од суденото А пишано било наместо плач да имам прв сон И судено било сон по сон Да го отсонувам и последниот сон Оставајќи патем неизбришливи траги Во светската историја на сонувањето И крепејќи ја севезден Планетарната борба За неприкосновено право на сонување Уште повеќе борбата За гарантирана слобода на сонувањето Што сега е внесена во Општата повелба На Обединетите нации за слободно и неограничено сонување Од толку силни борби И впрегнување во нив на владини и невладини сонувачи Најнакрај се уморив од толку сонување И си реков доста беше ако е за аир И онака не остана што да се сонува А и нека посонуваат малку помладите генерации Па да видат пршленките Колку дикат сака за едно просечно сонување А не пак за едно асолно сонување Да видат дека во сонувањето нема тате носи мама меси Соновите не паѓаат од ведро небо И сака добро загревање на главата Дури почне да се исцедува еден сосема обичен сон А знаете дека има и недоброј необични сонови Тадури и повеќе необични одошто обични сонови
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Слушајќи како се соочуваа јагулите со патот кога на земјата постоеше Атлантида, и како откриваа заобиколен пат по големата фрактура на планетата Земја, тој се обидуваше во својот забрзан асоцијативен тек на имагинацијата, толку силна во егзил, да го најде следејќи го патот на јагулите, патот кон својата загубена татковина.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мигот на јарката убавина во твоите очи е толку силен што не мислам на долгата темница што ќе го замени.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
А тие, жените де, сега стари, неспособни за бој и за раѓање, а толку силни во себе што и каменот се сотрива под нив кога почнуваат да ги оплакуваат своите загинати...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го идеализирав секој момент поминат со тебе, живеев со желбата да споделувам се, сега се е едно големо разочарување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сеуште немам одговор, но со целото мое срце се обидувам да откријам зошто не сме заедно и секој ден до крајот на животот копнежот ќе биде толку силен како и првиот момент кога погледна во моите очи и таму ја пронајде твојата душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ветерот во едрата некогаш е тивок и нечуен, а некогаш толку силен што кормилото на животот скршнува во непознат правец, судбината со своите опструкции те предизвикува да играш по нејзини правила.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зошто е тогаш толку силна желбата за живеење и за добивање знаења, умеења и материјални добивки.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но сето тоа крена толку силна врева во Европската заедница, па сигурно овие вести допреа и до Македонија, така што не би имала посебно што да додадам друго можеби освен мислата која постојано ми минува низ глава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Потоа академикот Друон, поттикнат од читањето на романот, го поставува прашањето: Зошто во еден долг период марксизмот завладува и се распространува во светот со толку силна моќ?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во Њујорк вртежот на градот е толку силен, центрифугалната сила локва, што е натчовечки и да се помисли да се живее во пар, да се дели животот со некој.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Колку ли пати си реков на ова патување, кога прв пат во мојот живот толку силни рефлектори беа насочени кон мене, да мол­чам, да издржам во молчење до крајот на патувањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татковата библиотека остана толку силна зашто заврши како негова последна верна татковина, во која не престануваа битките помеѓу источните и западните идеи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Идентификацијата беше толку силна што Дишан можеби не гледал голема разлика помеѓу сопствената „игрива физика” или „хипофизика” и Жариевата „патафизика”, и двете алтернативни хипотези за устројството на универзумот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Затоа е нивната реакција толку силна и пресметана; имено, тие посегнаа по сигурното средство за мобилизирање на јавноста и проблемот на популарната култура го претставија како образовен проблем.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби младината е навистина глупава, но не до толку да ги употребува оние медии што тврдат дека најинтересните работи во нивниот живот се глупави и опасни. Katz повеќепати докажал дека е сигурен апологет на популарната култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Популарната култура наводно претставува најголема закана за општеството; меѓу другото е наводно виновна за тоа што младината сѐ помалку чита и станува сѐ поглупава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Разбравте!!! - згрме со толку силен глас, што ми се причини дека ќе ги исплаши не само Јово, Јовка, и ќерка им Сандра, комшиите од катот над нас, туку и Велика, Никола и нивните деца Влатко и Елена, кои живеат во мансардата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Меѓу нив двајцата врската му се чинеше толку силна и толку искрена, што одамна го прескокна времето на умилкување и игра: тоа време и не им припаѓаше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Колежите на Ерменците имале толку силен одглас во Европа, особено во земјите со демократски традиции, какви што биле Англија и Франција, што кога станале Солунските атентати и Илинденското востание, значи по 7 години, за нив се пишувало и зборувало како да биле сосем скоро.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но, таа ме чу. - Каков Бак, што е тоа со Бак, за што зборуваш? – ми се сврте.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Саше, Сашенце мој, не плачи, Бак се врати – викав јас истовремено, ама од неговите пискотници, толку силни и неутешни како некој близок да му умрел, и од викањето на Тета, тој мене не можеше да ме слушне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)