Фалејќи се често и се надлажувавме, што зборува дека фалењето и лагата се сосем близу.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Но често и тој и жена му и син му Анко и снаата се будеа ноќе исплашени, причинувајќи им се дека куќата се урива.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И потем, често и ме биеше, но јас за тоа не смеев никому да кажам, иако често се прашував: од каде таква смелост отец да бие отец?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Прв пат како да беше излезена од него и сета тишина во која ретко кој имаше пристап, вклучувајќи ја често и Мајка.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)