чудно (прил.) - писмо (имн.)

Чувствуваат дека се загреваат и секој во себе на свој начин го прераскажува и тажновито и болежливо го доживува тоа чудно писмо, зашто низ секој збор гледаат по нешто од својот дом, а најмногу болка ги спржува кога се обидуваат пред очи да го доближат образот на старичката, зашто им се чини дека при секое мигливо затворање на очите -ја гледаат својата мајка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пред некој ден, добив чудно писмо. Велам чудно, зашто беше прозрачно, некако влажно, воздушесто, маглесто.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)