Се прашувам зашто знам, а паметам и од моите детски години, дека тука и пошироко, од југот никогаш не дуваа добри, питоми, топли и добродушни ветрови, туку немирни, урагански, строги, магливи, безмилосни кои го замолчуваа гласот и зборот, сееја страв и ги развеваа и раздувуваа сите надежи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И тивко некој ќе потпраша – а паметиш ли? Паметам – одекнува тивок шепот...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- А паметиш ли дали во Прењес тогаш имаше православна црква? - Немаше. Сигурно немаше. - А џамија? - И џамија немаше.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)