Овде си постојано, ги гледам твоите зеници како танцуваат на моите трепки, а твоите раце се гушкаат со моето тело.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Моите заби уште не се беа нанижале, а твоите одамна ги немаше, па, не можевме попара да се изнасркаме.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
4. Исчезнуваш А твоите сенки в пена Останувам сам на белиот камен на летото.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)