Лицата од луѓето час се развласуваа во светлината, (небаре грутки шеќер пуштени во чиста вода), а час стануваа јасно пристемнети од тажниот поглед со кој ја испраќаа старицата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Прекувремено Немам време за спиење, па сонувам прекувремено. Чекорам по минутите, а часовите летаат.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)