да (сврз.) - заколе (гл.)

Притоа му заповедал да го коле несреќникот така што тој, од страв, да почнел да прди, а ако овој не прдел, тогаш четникот, за казна, добивал десет стапови по газ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како дете потрчуваше по мене. Го водам и го засакувам - овца ми бара да заколам, овца ќе заколам ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе те напојам, ќе те најадам, му велев, а и некоја облека ќе искапам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како тоа - овца ти барал да заколеш?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Лесновците, денес“, рече Онисифор Проказник и забележа: „Но тој пред тебе не прословил ниеден нашински збор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А тоа негово „покрстување“ се состоело во ова: ќе земел еден обичен селски нож чклипитар, ќе го ставел со тилјето на еден камен и ќе удирал, удирал одозгора по сечилото на ножот со друг камен, сè додека да го отапел, а тогаш, кога ќе го направел ножот тап, да не може жаба да заколеш со него, ќе му го дадел на некого од четниците и ќе му заповедал да го непослушникот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)