додека (сврз.) - снег (имн.)

Јадеа долго, бавно, со задоволство, додека снегот надвор продолжуваше да си врне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Првите денови, додека снегот сѐ уште, иако со тешкотија, можеше да се гази, понекое говедо, особено црниот, силен јунец, го растуркуваше снегот со убавите рогови и излегуваше од пртината што ја беше пробил Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)