додека (сврз.) - со (предл.)

44. Карактеристично е дека во првиот прилог од книгата Мисирков редовно употребува “македонски народи”, “македонски народности” и “Македонци” за означување на сите жители на Македонија, додека со “Македонски Словени” (како што пишуваше, на пр., и П.Драганов) ги означува припадниците на македонската нација, Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој летен, лесен сон, кога ми го кажа Словото, Таткото, со полуоткопчана горна пижама, низ која ѕиркаа побелените влакна на градите, ја довика сенката на волкот, па на зајакот, па на еленот, и прошепоти, додека со прстите продолжи да ги придвижува тешките гранки на столетната шума: „Саноќ ѕвера ѕвер, но одлик остава слик, незнаено само чија, лика има змизми змија“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ќе бидеш поп, ќе бидеш поп, плови низ прозрачноста се додека со нозе не го допре дното на непознатата бездна... Во детството така престануваше црната треска.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Откако ќе проценеше дека бричот е доволно остар за брадата на дедо му, берберот го оставаше каишот и го фаќаше дедо му за вратот со левата рака, додека со десната започнуваше со бричењето.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се сеќаваше на движењето на својата рака додека со молив ги потцртуваше редовите во книгите што ги читаше и на својата желба да потцрта за да не заборави.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но, љубовникот, ако се приближи, може да биди дека од закрилата на тешкото актерство тело ѕирка главичка со зашилени уши на една чивава што се обидува да лае.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Додека со „тикото“ се враќавме по „Партизанска“, си мислев на сегашната кастрирана еснафска фела, туку во „метрополата“ Скопје и во другите македонски градови со долга еснафска традиција, значи – на лекарите, инженерите, новинарите, научниците, уметниците, т.н. „факултетски образован“ кадар, кој, со мали исклучоци, е минимизиран, преку економска присилба, во своите професионални и креативни можности.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ги следеше, сѐ додека со до крајни граници изострениот слух можеше да ги слуша нивните крикови што замреа во темната ноќ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Старецот жалосно ја наведна главата; додека со прсти ги размачкуваше капките по подот, чудно шмркаше и ги криеше од мене очите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но ни зачуденост ни страв ни копнеж не можел да види на нежното лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Иако тежок на чекор, навидум дури и истоштен, Јаков Иконописец не можел да биде слаб во рацете додека со опнати коленици се подавал напред со вилата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се повлекла малку лежејќи, сега потпрена со лакот на земјата, додека со другата рака го стискала отворот на пребелиот лен под грлото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не се тргам, гороломнику. Јаков ќе те пречекори издупчен, тоа ќе го стори Јаков, ако сакаш да знаеш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, колку убав ден се осамна, ами не можеше вчера така да нѐ причека? си мисли додека си го шмрка чајот без леб и додека со благ поглед го опфаќа брлогот дробнежот на баба Петра и некоја невидлива сила ја исполнува, ја раширува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Уште кога го затворија, во еден проблесок на свеста, додека со лактите се бранеше од ударите по главата, сфати една, поправо две работи: дека ќе си одева од искрен збор и од лош алкохол, а највеќе од нивната комбинација.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Женава си е чист сурогат! рече, мислејќи веројатно на Јана, додека со нескриено самозадоволство си го потчукнуваше заобленото бедро со розовата дланка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа нејзино пискливо смеење всушност потврди дека е во прашање таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ама сепак претерува, зар не? – се засмеа неконтролирано Јана како онаа вечер, во кујната на Стариот писател В. Зрновски, додека со Денко Самоников ја подготвуваа салатата и пијалокот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ѝ напомнав каде се наоѓаме и дека на ова место не прилега да се изведуваат егзибиции.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Селото Капештица го зазедоа Грците и нѐ напаѓаа со мали сили, додека со главните сили се втурнаа по џадето што води кон селото Смрдеш, кое се наоѓа од таа страна на границата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога дојдоа нормално се поздравив и ништо не реков.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Меѓутоа, додека со мама ја местевме масата за ручек, таа ми ја забележа преврската и ужасно се исплаши.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Станав, се измив, си ја посуредив косата - да не ме видат легнат, премногу да не се загрижат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)