и (сврз.) - зине (гл.)

Србин го задржа погледот на едниот од нив и зина од вчудоневиденост.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А таа, чиниш некој да ја влече за нос, ја изкриви главата и зина: - Кој ја знае. Побегна со еден наредник, овца една.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Таман што кумот ја крева ногата да заигра и зинува да запее Антица се пушта од орото и почнувајќи од кумот та до кумата и старосватицата им бацува рака и потоа се фаќа на орото.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И зина некоја дупка да се отвора пред мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И еда, одам јас кај Маса Ќулумоска, ѝ кажувам што ми се стори и таа ги зеде плочите, еда, ги запрета во огништето, се усвитија. И после ги крена плочите и зина жената, еда, небаре пештера во устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)