и (сврз.) - праша (гл.)

Настапи долго молчење. На домаќинот му изгледаше како лицето на трговецот да го беше видел негде. Но каде?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сиромав човек сум белки ќе земам некоја паричка да ја позакрпам сиромаштијата...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Домаќинот ја отвори вратата, не го позна и праша: - Молам, што сакате?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Трговецот прошета низ селото и праша: дали има свињи за продавање и по која цена можат да се добијат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Стражата, со финансистите, го запреа Донета. Ги фатија коњите за огламниците и прашаа: - Што носиш, бре ѓаур28) во вреќите?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога овој пријде и праша: „Добро, кој е овде главен?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во некој „хамбургер драјв-ин” имавме мали проблеми со законот, бидејќи келнерката потполно збудале зашто ние постојано ги менувавме порачките и таа мораше да му се пожали на еден претстав­ ник на законот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кочо виде некои лица од возот, се поздрави и праша дали има тука место за спање.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Така е — потврди Толе и праша: Кого велите вие да го кладиме? Целиот куп се расшепоти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Сакам да ти кажам нешто. Потраја малку и праша, наеднаш доверлив и срдечен.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Погледна во мене, вдиша од чадот, и праша: „Дали е вистина дека, откако си се опил, си се обидел да ја силуваш ученичката Луција П., на кејот на Вардар, во Велес, истиот ден кога беше изведена екскурзијата на училиштето во Стоби?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот се насмевна и праша сосема непритворно: „Зарем треба да се испие цело море за да се сфати дека неговата вода е солена?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По часот една нејзина другарка ми пријде и праша: дали можеби кај мене се наоѓа пајакот, брошот на Луција. Одговорив дека не. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Стариот трговец му рече: „Добро. Ќе ти покажам. Појди до бакалницата и прашај колку е брашното.“
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Погледна низ прозорецот и воздивна: „Сега, повикај го брат ти!“, а кога заедно се појавија, му се обрати на вториот син: „Појди во бакалницата и прашај колку е брашното“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се заблагодарив и прашав: „Заминуваш?“ Рече: „Заминувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Праќаат вагон со стотина деца во друг логор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Генералот застана, се сврти кон двамината и праша дали е доволно далеку или треба уште некој чекор да оди понатаму. Дваминината ги одрамија автоматите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Молчев и ги слушав далечините што говореа со гласовите на луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Треварот Никола Влашки покажа со маслена коска кон мене и праша зошто не земам залак за душа на покојниот Дмитар-Пејко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Првин сите се острелушиле, а потоа стрико Никола се доближил до пенџерето и прашал кој тропа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ги склопив пак очите и прашав: - Изгоре ли неговата куќа? - Изгоре, до темел, рече старицата. - А тој? И тој ли изгоре?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пред да го обесат, ако е точно како што се раскажува, на јажето на црковната камбанерија, се свртил кон некој свој невидлив собеседник и прашал - Каде отиде коњот на Питу Гули?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пристапете ѝ, спуштете го клучот на масата и прашајте дали е слободно да седнете.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Раскажете ѝ го како да сте го сонувале, иако не сте.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога неговата животна сопатничка, познатата писателка Симон де Бовоар (Simone de Bauvoire) телефонирала во болницата неколку часови по земањето на дрогата и прашала како се „забавува“ Сартр, тој ѝ одговорил дека штотуку води загубена битка со дијаболична риба и дека има многу непријатни доживувања.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Голем да пораснеш! - му рече старата, му подаде столче да седне и праша: - Од далеку идеш? - Од Мацково, дури од Караорман - одговори Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од коријата излезе Горјан, дојде до него и праша: - Како? Што има ново?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Оваа згодна идеја му се свиде на Трајчета и праша: - И другите ли така ќе направат?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче излезе надвор, а Тале му го намести на коњчето самарчето и праша: - Како се вика татко ти?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трчаа мајките меѓу војниците и си ги бараа децата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Пандо ја изгаси цигарата од каменот и праша: - А зар не е време да се подготвиш за пат?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Имам и нешто од облеката на син ми што умре во болницата во Елбасан.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кире го забележа тоа и праша: - Што ме гледаш така?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
-„Барем пушката да ја чував“, помисли тој и праша:
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И даде лекови и праша каде ѝ е мајка ѝ. Му кажаа дека е на пат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во земјанкта влезе политичкиот секретар на четата и праша: - Којa од вас знае да става вендузи? - Јас... - се слушна од ќошот срамежлив глас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Берберчето малку ги погледа и праша: - Кој од вас е тој несреќник? - Двајцата, - рече Шишман. Избрза.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се доближи до детенцето, извади од џеб шамивче, му ги избриша солзите, ги избриша и под носето, го фати за раче и праша: - Како се викаш, мило?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)