и (сврз.) - здодевен (прид.)

Костас Гаврас, синеаст Времето на козите претставува идеална реализација на бунтот на Мирослав Крлежа против канонизираната иконографија на соц-реализмот, тоа е дело кое на­станува во процепот на таа идеологија, дело кое успева да се извлече од премногу ограниченото помнење на реалноста, на првата реалност, онаа што е наоколу, помалку и здодевна во својата рационална димензија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сати, кој му беше мрачен, монотон и здодевен, го слушаше само навечер, кога му се спиеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Еразмо се кршеше некаде помеѓу желбата за земска храна, за удобност, за сладостраст и среброљубие – содржина на разјарениот бик кој требаше да се гони, да се вглави и здодевните разговори со сопственото живо битие што одвај преживува, полно со животен сјај во очите, со мрачнина и студенило во душата, со поглед насочен кон височините во потрага по вистинската желба за битисување.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа не беше друга, честа и здодевна приказна, затоа што мачката беше жива.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но, имаше убави, малечки стапала.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)