и (сврз.) - страшно (прил.)

Садриазамот, наеднаш и страшно, извика Илјери и во истиот миг на врвот на јатаганот го крена лебот од тарунот во рацете на старецот, го сврти коњот во полукруг и го бодна спрема прудолу, спрема Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ама еве се чу остро и страшно: „Псст!“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мама одамна го очекуваше и страшно се израдува.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И така и би: веќе следниот миг тој ги осветлуваше ѕидовите на одајата и јас знаев дека го бара нечестивиот, фреската негова, сподобието соблазнително и страшно нацртано на сфера, на купола небесна, божја!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас таму во очај појдов и не ќе беше право да мислам дека ќе има нешто уште полошо и пострашно што би требало да очекувам. Не ќе беше право.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Чисти се, бандо, инаку... Не најде збор со кој би ја завршил мислата и страшно мрдна со црните мустаќи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Одеа меко, тромаво и страшно како оние жолтоцрни дождалци што ги наоѓаше како дете на карпи, и за миг, само за миг, низ нивната прореденост откри, замисли, со напор на претсмртник создаде бескрајна сомотна долина во која пливаа во роса две синолички.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во дворот пред општината, војниците го држеа Славча и страшно го маваа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)