кога (сврз.) - не (чест.)

А кога не се најде трага ни од Хаџи Ташку со дружината, ниту, пак, од некои други ајдути, ко се дораздени убаво (небото изгреа ведро и дури и повцрвено од сношти, но сега на другата, на источната страна; и што удри една цибрина, срцето на човека да му распукне во градите) сите одново се собраа на срецело.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имаше денови кога веруваше во него, и денови кога не веруваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во ситуации во кои настојуваме да го задржиме достоинството, кога не можеме повеќе да живееме од милостината на другите, доживуваме жежок шамар на ненадејно просветлување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За љубовта Пред многу, ама баш многу години, додека пеперутките сѐ уште можеа да се снимат на гастроскопија, во стомакот, и кога не беше срамота да се сака, се дружев со двајца слепи, кои само едно гледаа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Лесно е да бидеш храбар кога не ставаш потпис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ПАНДЕ: Афти по вратот, кога не разбираш. (Се смее).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Што можам да украдам, вели, кога не сум била таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Добро кога беше маж под фереџето, ама кога не беше?!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што дека знам каде е, кога не можам да сум со неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас грми и кога не му е време, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Радиото кога не свири, зборува против Југославија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па тој, и кога не зборува, го загадува воздухот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас грми и кога не му е време, ќе рече некогаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека кога не е сам човекот и повеќе може и повеќе знае.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, кога не знаеш, сѐ е дозволено...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што барам, вели, кога не можам да се вратам на гомното свое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, кога не му се спие нему и болките не тивнуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам дека моите објаснувања не нудат многу.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Знам дека може да ви изгледа чудно - реков - но при сегашнава раздалеченост од сите тие разговори можам да тврдам дека средбите со замислените татковци не се остворуваа само во тие случаи кога не ќе го совладавма пределот на она магливо заскитано време што секогаш талкаше помеѓу мене и нив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Како ќе ти отворам кога не те знам кој си!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Се сврте на онаа страна каде што отидоа децата, но кога не ги виде никаде наоколу, рече: - Ама го видов ли јас и она Мартина со нив или така ми се стори!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И си куцам низ ѓубриштата, под капајците. Кога не ме гледа Јон и луѓето, ја одменувам малку ногата. Забушавам. А после пак куцам со истата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еба му газникот на животот, вели, кога не знаеш кај живееш: на сон или на јаве!.. - Ај, не јади многу раноклек!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога не знаеш што правиш, не знаеш и што зборуваш. Кој пат сега да го одбирам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е така е кога не знаеш за кого се бориш, му велам, - А ти знаеш, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене ми се кине нешто во градите. Нешто неискажливо, неименливо ми длаби и ми се кине. Ама, ај умри на бесчас, кога не ти е дојдено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Како ќе го криеме, братче Доксиме, велам, и кај ќе го криеме кога не знаевме каде е. Само се криело, велам, не чекало на нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- На човек му е убаво кога не го пушта работата, велам јас, кога не му дава да мисли на лошо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Штиковите им светкаат во темницата. - Заколете ја, бре, вели војводата. Заколете ја, кога не се разбира. - Заколете ме, велам, побргу да си појдам кај децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што велат: некогаш е за грош леков, може да е до тебе, ама кога не го знаеш!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море молчи кога не те заклале, ми вели човекот и си заминува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И што дека зборуваат, вели, кога не можат да се разберат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)