само (сврз.) - со (предл.)

Не е ли јасно и од тие постапки на македонските водачи оти Македонците зедоа самите да ги решаваат судбините на Македонија и оти тие во својата дејност се готови да се судираат и да ги усогласуваат интересите на својата татковина не само со Бугарија, но и со другите балкански државички, откако ќе им се дадат на тие државички некои обврски од страна на Македонија за укажаната помош?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бугарите можеби ќе речат оти новата словенска народност со свој литературен јазик ќе биде пак бугарска, само со друго име. 138 Ние Македонците, се разбира, нема да имаме ништо не само против Бугарите ако нѐ признаат нас за Бугари, но и против Србо-Хрватите, ако последниве не признаваат нас за чисти Срби или Хрвати.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Алајко и Мире не му одговорија, само со погледот му дадоа на знаење дека не се дојдени по добрина, туку со сериозна задача, која треба да се реши и изврши веднаш, неодложно и на лице место.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Марија, ќе убијам, говорев ноќе по твоето бегство, се колнев пред онаа киклопска глава повикувајќи ја како сведок дека ќе си достојам на зборот, дека еднаш ќе замавнам со нож на некого и дека со бел отров во очите, како оној во детството, само со очните белки, ќе испитувам дали крвта личи на сок од малини или е грев на мракот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш ми има речено дека нејзин број бил три и дека затоа носи девет прстени.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа не носи злато, само со сребрени прстени си ги реди рацете. Има девет. На десет прсти носи девет прстени.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Говореше тешко, само со едниот крај на устата гледајќи одеднаш на две страни со шашливите очи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој дојде, само со куп книги и многудетно семејство во овој непознат град, оставајќи го огништето, своите, крај бреговите на едно чудесно езеро.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа била девојка сираче, само со еден брат когошто Турците го однеле на заточение и без нигде никого, па кога овој ја грабнал, никој не ја побарал.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не само со очите, туку и со носето, со муцето, со обравчињата обрндавени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)