Значи јас не претпочитам премногу заблуди на едно место.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Отец Стефан се накашла, погледна во отец Пелазгиј, овој цинично се насмеа и промрморе, така што и логотетот слушна: „Значи јас попусто сум старешина на библиотеката, старешина на небото, морето и земјата!“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Значи јас сум подбрканиот и секогаш сум во очекување на тој непознат настан кога и вистински нема да ме одмине многу спомнуваната горчлива чаша од Новиот завет и тоа само затоа зашто негде сум го спомнал мојот необичен сон.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
А до овој заклучок дојдов бидејќи имав чувство дека постојано се движам во сенката на тие заблуди.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Значи јас лажам! - уште повеќе се разгневи откачената Ружа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Е, фала ти, му велам, значи јас треба да одам нагоре.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Значи јас лажам. — Ти не лажеш, тие лажат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На тоа место каде што ја најдов црквата порано бил орман со стари тополи и врби; требало дрвосечачите да пристигнат, да ги кутнат дрвата од кои ќе избичат штици, греди и друг дрвен материјал за да почне да се гради црквата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Значи јас сум ти била постара и од таа црква, или поточно таа и не била родена кога ме донеле за да ме остават пред нејзините двери.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)