не (чест.) - вреди (гл.)

Престара сум, индоктринирана, научена дека телото ништо не вреди, дека е само мета.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- Реа, тој мене не ме ни допрел. Не вреди да ѝ објаснува.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Знаев дека ако останам ќе требаше да завршам на нервно, а немаше никаква потреба да се прави толкава жртва, ниту имаше за кого. Тој не вредеше за толкав труд.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сега повеќе и не вредеше да се пребарува во сеќавањето по пораките на моите други текстови.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас сум инкомпатибилна. И таму. И овде. И на било кое друго место. Мојот ID повеќе не вреди, мојот пасош е застарен.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако е така, тоа нешто не вредело доволно за да биде мој предизвик. Ниту било соодветна одскочна даска.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како пустиот јас да ги спасам, кога рацете ми се врзани, а и мојов живот не вреди веќе ништо?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ја одмеркав кратко и ѝ одговорив: - Не вреди, тој е студент, за него ние сме „мрсулки” и „мочли” – а во себе си реков: Па, тебе ќе те запознавам, погледни се каква си, знаеш ли ти каков е брат ми и какви девојки се вртат околу него?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ТРОШЧЕЈКИН: Сосем не вреди. Па во овој момент и не ми е до тоа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Па, си реков, не вреди да бидам упорна, тој секако ќе ме игнорира. И тоа се потврди.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
За мене таа поговорка не важи.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа кон мене се однесуваше како Конан Варваринот и беше убедена дека е нова Лиз Тејлор. Каква заблуда, Тики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Додека не ја претворив во прасе не можеше да сфати дека не вреди колку ни еден мој прдеж.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не вредеше да се должи. Ја спушти слушалката. Јас уште ја држев расеано.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повторно, студениот, неумолив и чиниш заповеднички глас на шифрантот Петар Иваз: - Другар амбасадор, дојдете брзо. Итно е!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не вредеше да се прашува Иваз зошто е итно, тој ќе останеше или нем како картагинските статуи или ќе го каже веќе чуеното во вакви пригоди.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не вредеше шифрантот Иваз да го заморувам со вакви размисли.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Купена куќа, прошетка, роба, купено време со туѓа болка, не дава среќа, не вреди, вредност нема, а само празна слика копија на оној кој гинел, само отсјај во огледалото, одраз блед на сонцето во туѓ поглед кој многу чинел.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Формата веќе не вредеше како вечен идеал, туку како променлив модел, и затоа новиот век се нарекува „модерен“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- Не вреди да му вратам! - помислив и само лошо го погледнав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А колку лесно пишував тогаш семожни предолги дипломатски депеши и извештаи кои, сите заедно, денес не вредат речиси ниту една страница од писмо напишано од Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нашите зборови не вредат потаму од нас, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)