Мислев, ако погледнам во директорот од очите ќе ми ги прочита имињата на Анче, Ташко, Влатко, Дејко, Љупчо - и другите што ги знаев.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Јас одговарам за тоа што го напишав“, реков гледајќи низ прозорецот.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Не би се отворил пред секој, особено не пред непознат. - Кога го гледам така во сон, како блада и како се мачи, ми се чини дека гледам некој непознат, а не мојот човек, мојот Фоте.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Преполн сум со сечии фекалии, било чии, само не мои.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Без кочија од тиква во потрага по некој принц, ако не мојот можеби некој СЛО „самостоен летачки објект“.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
САРА: Господин Сивиќ е доволно стар да видел гола жена и не верувам дека би го возбудила женска цицка. Посебно не мојава.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
„Ништо друго не ми е познато. Навистина не знам...“ реков, а гласот ми се слушаше не мој, туѓ.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)